 |
|
Op de heuvel waar thans de nationale basiliek van het H. Hart (ook genoemd van Koekelberg) prijkt, stond vroeger de windmolen van Ganshoren.
Het huisje links was het cafeetje "A la vue de Bruxelles", in Ganshoren beter gekend als de "Nettevet". Tussen het huisje en de molen, onder de bomen, had het cafeetje een terras waar de Brusselaars graag vertoefden. Het café was ook de verzamelplaats van de boerkoosen die naar de markt in Brussel gingen om hun groenten te verkopen. Alleen was maar onveilig dus gingen ze liever in groep
Het huisje rechts achter de molen was het huis van de molenaar.
toegevoegd op 13-07-05 door Wim van der Elst:In een artikel, Les moulins à vent de Ganshoren (Graafschap Jette jg. 9, 1972), brengt Robert Van den Haute heel wat details. De laatste molenaar was Jean Theodore Demunck, die de molen voor 1856 geërfd had van Gilles Theys. In 1871 werd de molen onteigend voor de aanleg van het (latere) Elisabethpark en omgeving. Maar de maatschappij die daartoe de concessie had gekregen kwam in moeilijkheden en lukte er niet in. De Munck bleef verder malen tot in 1880 een nieuwe maatschappij het project overnam en de molen definitief verdween. BR>toegevoegd op 13-07-05 door Wim van der Elst: Deze foto dateert volgens Robert Van den Haute van 1879. In een artikel "Le pieu de prétention ou droit du premier occupant chez les meuniers d'antan" (in: Folklore brabançon nr. 268, december 1990) vestigde hij de aandacht op een aspect van het gewoonterecht. Het is niet geweten wanneer de eerste molen hier opgericht werd. Vermoedelijk hoorde die toe aan de abdij van Dielegem. In 1617 brandde de molen af. In 1619 bekwamen twee molenaars die zich verenigd hadden een vergunning van de aartshertogen om de molen herop te bouwen. De abdij reageerde hier pas op in 1641 en begon toen een jaren aanslepend proces. Maar in 1650 brandde de molen opnieuw af, dit keer door nalatigheid van de molenaar die 's avonds vergeten had de wieken vast te zettten. Tijdens de nacht gingen de wieken in een storm dol draaien en door verhitting van het raderwerk ontstond er brand. Het zou tien jaar duren eer er terug een molen werd gebouwd, misschien wegens de toen aanslepende veldtochten in de streek waarbij de kans groot was dat een van de voorbijtrekkende legers de molen zou vernield hebben. In 1660 bekwam François II van Kinschot een hernieuwing van de vergunning en liet een nieuwe molen bouwen op een aanpalen terrein van waar de oude gestaan had. Maar het bleek dat de abdij door haar werklui enkele dagen na de brand "eenen staeck tot pretentie" had laten aanbrengen tussen de vier gemetselde voetstukken van de oude molen om haar recht als eerste bezitter te behouden. En een molenaar begon met de bouw op die plek van een tweede molen... De graaf van Kinschot begon overal juridisch advies in te winnen. In de wetboeken was er niets over te vinden, maar ingewonnen getuigenissen van tal van molenaars wezen uit dat het gebruik wel degelijk bestond en nog toegepast werd. Liever dan een proces te riskeren sloot de graaf een compromis.
|
|
Details
|
Naam oude windmolen Ganshoren Sector Wijk Datum 1879 Periode Afmeting prentkaart 9/13 Materiaal Oude prentkaart |
 |
|
Uw verhaal
|
|
|
|
|
|
|
